| Popis: |
Ondernemers zijn verplicht om informatie aan consumenten te verstrekken bij de sluiting van een overeenkomst. Deze informatieplichten beogen consumenten te beschermen door de wilsvorming van de consument bij het aangaan van de overeenkomst te beïnvloeden, de mogelijkheid te bieden aan de consument om de informatie te bewaren en de uitoefening van zijn rechten te vergemakkelijken. Vanuit juridisch oogpunt is het interessant om te onderzoeken wat de consequenties zijn als de ondernemer zich niet houdt aan de informatieplichten en deze dus schendt. In het onderzoek staat de volgende vraag centraal: hoe wordt een schending van informatieplichten uit de Richtlijn consumentenrechten in Duitsland, Engeland en Nederland gesanctioneerd en wie hanteren deze sancties en waarom zij? Consumenten, concurrenten, bestuursorganen en consumentenorganisaties zijn degenen die de informatieplichten kunnen sanctioneren. Of zij gebruik maken van deze sancties is afhankelijk van de laagdrempeligheid van de sanctie. Bepalend daarvoor is de bewijslast die rust op de consument, de concurrent, het bestuursorgaan of de consumentenorganisatie als zij de sanctie willen gebruiken. Verder is voor het gebruik van de sanctie relevant in hoeverre de sanctie tegen elke schending van een informatieplicht kan worden aangewend. Door deze vragen te beantwoorden kunnen sancties in het vervolg zo worden vormgegeven dat actoren, in het bijzonder de consument, daadwerkelijk gebruik maken van de sancties in onze maatschappij. |
