| Popis: |
Појдовна точка на овој текст е тезата формулирана во насловот од статијата на Ј. Курилович (Jerzy Kuryłowicz) „Les structures fondamentales de la langue: groupe et proposition“ (спор. во Kористена литература). Под ’групата’ ја подразбираме овде ’именската група’, а под ’пропозиција’ – ’реченица’.1 Тезата, што би сакала овде да ја бранам, гласи дека предлозите се граматички маркери – површински показатели на семантичките категории ’време’ и ’простор’, т.е. показатели кои го сместуваат во времето и/или во просторот настанот за којшто станува збор во дадена пропозиција. Со други зборови: ќе ја бранам тезата дека предлозите не се самостојни зборови, туку интегрални делови на соодветните именски групи. Ауторка заступа тезу да су предлози саставни део именичких синтагми и да као такви функционишу првенствено као граматикализовани експоненти семантичке категорије „простора“, а потом и семантичких категорија „порекла“ и „циља“ неке радње. The author supports the thesis that prepositions are an integral part of noun phrases and as such function primarily as grammaticalised exponents of the semantic category of ’space’, and – secondarily – of the semantic categories of ‘source’ and ‘goal’ of an action. |
