Lumen apothecariorum Quirica (Domenica) de Augustis jako źródło do historii wczesnorenesansowego cukiernictwa włoskiego
| Autor: | Hryszko, Rafał |
|---|---|
| Jazyk: | polština |
| Rok vydání: | 2021 |
| Zdroj: | Perspectives on Culture; Vol. 35 No. 4 (2021): An Oriental Journey; 251-280 Perspektywy Kultury; Tom 35 Nr 4 (2021): Podróż orientalna; 251-280 |
| ISSN: | 2081-1446 2719-8014 |
| Popis: | Recipes for sweets play an important role in a better understanding of old confectionery. Given the fact that sweet making had been linked to pharmacy for many centuries, it is necessary to refer to pharmaceutical sources in its analyses. The work of a Piemontese physician and apothecary Quirico (Domenico) de Augustis entitled Lumen apothecariorum, published in Turin in 1492, is an example of less-known books of this kind. Taking into consideration that already in the late Middle Ages sweets were manufactured by apothecaries (called by an Italian name speziari), Quirico (Domenico) de Augustis, being both a practicing doctor and apothecary, not only collected the knowledge of his predecessors in his book but also shared his own practical experience. Moreover, in Lumen apotecariorum, sweet making is presented in a separate chapter for the first time, describing different types of sweets, titled De artificio zucchari. The 31 recipes include different types of candies, candied fruit, jams, marzipan, and jelly. De Augustis also listed detailed instructions on how to give sugar various colours and how to mould sugar mass into specific shapes, e.g. people, animals, and objects. This pharmacopoeia, which was printed many times at the turn of the 16th century and reprintedin later centuries, became one of the basic sources of apothecaries’ knowledge in the area of manufacturing both medicines and sweets in modern times. W lepszym poznaniu dawnego cukiernictwa niezwykle istotną rolę odgrywają przepisy na słodycze. Zważywszy na fakt, że ta sfera wytwarzania słodkich wyrobów przez długie wieki była związana aptekarstwem, konieczne jest sięgnięcie do źródeł farmaceutycznych. Do mniej rozpoznanych przez naukę należy praca piemonckiego lekarza i aptekarza Domenica (Quirica) de Augustis, pt. Lumen apothecariorum, wydana drukiem w Turynie w 1492 r. Biorąc pod uwagę fakt, że już w dobie późnego średniowiecza wytwarzaniem słodyczy zajmowali się aptekarze (zwani z włoska speziari), Domenico (Quirico) de Augustis, jako praktykujący lekarz i aptekarz w jednej osobie, nie tylko zebrał wiedzę swoich poprzedników, lecz również podzielił się swoim własnym doświadczeniem praktycznym. Co więcej w swojej pracy Lumen apothecariorum jako pierwszy wyodrębnił dziedzinę wytwarzania słodyczy, a zebrane receptury na poszczególne rodzaje zawarł w osobnym rozdziale, który opatrzył tytułem De artificio zucchari. Wśród 31 receptur znajdujemy przepisy na różne rodzaje cukierków, owoców kandyzowanych, konfitur, marcepanów i galaretek. Osobne miejsce zajmują szczegółowe wskazania dotyczące barwienia cukru na określone kolory, jak i zasady nadawania masie cukrowej określonych kształtów, np. ludzi, zwierząt i przedmiotów. Niniejsza farmakopea wznawiana wielokrotnie na przełomie XV i XVI w., jak i w stuleciach późniejszych, stała się jednym z podstawnych źródeł wiedzy aptekarzy w dobie nowożytnej w dziedzinie zarówno wytwarzania leków, jak i produkcji słodyczy. |
| Databáze: | OpenAIRE |
| Externí odkaz: |
|