| Popis: |
Predmet ovog istraživanja doktorske disertacije po nazivom Pristupi istraživanju i eksperimentu u vizualnim umjetnostima (izvođenje teoretizacije transdiciplinarnih umjetničkih istraživanja na osnovu djela Ivana Ladislava Galete) odnosi se na analizu pojmova, procedura i protokola eksperimentalnog i istraživačkog pristupa unutar umjetničke produkcije, što upućuje na transdisciplinarna i metamedijska prekoračenja granica vizualnih umjetnosti temeljenih na avangardnim, neoavangardnim i postavangardnim propozicijama. Kompleksni sklop različitih teorijskih platformi konstruirao je referentni okvir čija je interpretacija obuhvatila hibridnost polja eksperimenata sa filmom, fotografijom, videom, zvukom, vizualnom poezijom, zatim internetske akcije, intervencije u javne prostore, te pregled pedagoških eksperimentalnih istraživačkih praksi. Teorijsko interpretativni korpus objedio je teoriju intertekstualnosti, teoriju filma, teoriju semiotike i semiologije, teoriju umjetnosti i kulture, teoriju umjetnika i teoriju hibridnih pisanja umjetnika. Disertacija je podijeljena u dvije kauzalne cjeline. U prvoj se vrši analiza i interpretacija povijesno- društvenog, kulturalnog, teorijskog i filozofskog konteksta, dok se u drugoj predstavlja studija slučaja koja obuhvaća sistemsku analizu umjetničke prakse hrvatskog multimedijalnog umjetnika Ivana Ladislava Galete. Višeslojan i kompleksan odnos navedenih teorijskih platformi kao diskurzivna analiza omogućio je lociranje, mapiranje, definiranje i interpretiranje problemske osnove unutar složene strukture umjetničke produkcije. Istovremeno je i simpflicirao složene hibridne znakovne sisteme, te diskurzivne epistemološke protokole i procedure. Problemska osnova na temelju koje je strukturirana kategorijalna podjela/sistemska analiza umjetničke prakse I.L.Galete u drugom dijelu doktorske disertacije izvedena je iz teorijske platforme Giulia Carla Argana (Đulia Karla Argana) o istraživačkoj umjetnosti/umjetnosti kao projekta. Prema Arganovoj klasifikaciji projektivnog, fluentnog, nedovršenog djela, kao postuliranje neoavangardnih tendencija, izveden je koncept work in progress kao diskurzivna kategorizacija umjetničke prakse podijeljena na četiri dominantne kategorije: intertekstualnost/intermedijalnost, bihevioralni performans, antiumjetnost i teorija umjetnik/hibridna pisanja umjetnika. Temeljne pretpostavke ovog istraživanja su: 1. Eksperimentom i istraživanjem kao djelatnim umjetničkim procedurama i protokolima prekoračuju se disciplinarne granice i granice specifičnosti medija ; 2. Hibridnost polja ukazuje na složenost problemske osnove unutar strukture umjetničkog djela ; 3. Hibridno pisanje umjetnika promatra se kao prvostupanjski jezično-teoretski instrument koji reflektira drugostupanjske metateorijske tekstove (psihoanaliza, filozofija, antropozofija, ezoterija, teozofija, numerologija, matematika, fizika, književnost i sl.) ; 4. Umjetnička praksa sagledava se kao teorija in situ - samorazumljiv tok premisa i konkluzija nastao iz djelatne procedure istraživanja ; 5. Umjetnička praksa posjeduje fundamentalne značajke projektivne umjetnosti ; 6. Autorefleksivnost kao proteorijska praksa predočava palimpsestičko usložnjavanje karakterističnih strukturalnih intertekstualnih referenci ; 7. Perceptivne destabilizacije promatraju se kao rezultat upotrebe nekonvencionalnih metoda i postupaka realizacije umjetničkog rada ; i 8. Praksa pedagoško/umjetničkog rada pozicija je gdje se govorni performativni čin transponira u programski tekst, i sl. |
