| Popis: |
Dugo vremena se smatralo da ručni zglob nije pogodan za izvođenje artroskopije. Uvođenjem trakcije i standardiziranjem postupaka sredinom 80-tih godina prošlog stoljeća započinje razvoj artroskopije ručnog zgloba. U početku se artroskopija ručnog zgloba koristila kao dijagnostička metoda, te za različite resekcije. Tehnološki razvoj i bolje razumijevanje anatomije doveli su do razvoja mnogobrojnih novih tehnika za liječenje najrazličitijih bolesti i ozljeda ručnog zgloba. Jedna od najvažnijih inovacija je bilo uvođenje suhe artroskopije što je omogućilo razvoj raznih reparativnih i rekonstruktivnih zahvata. Danas artroskopija ručnog zgloba ima izrazito važno ulogu u liječenju prijeloma distalnog dijela palčane kosti gdje omogućuje anatomsku repoziciju unutarzglobnih prijeloma uz kontrolu položaja osteosintetskog materijala i zbrinjavanja udruženih ozljeda, u prvom redu skafolunatnog ligamenta i triangularnog fibrokartilaginoznog kompleksa (TFCC-a). Također omogućuje minimalno invazivno liječenje prijeloma i pseudartoza skafoida pri čemu se čuva dragocjena vaskularizacija. Osim primarnog šivanja i refiksacije ozlijeđenih ligamenata (skafolunatnog, lunotrikvetralnog, dorzalnog interakarpalnog i radiokarpalnog, te TFCC-a) izvode se i rekonstrukcije pomoću presadaka tetive. Artroskopija ručnog zgloba ima važnu ulogu i kod degenerativnih stanja jer omogućuje izvođenje djelomičnih interkarpalnih artrodeza poput „four- corner“ artrodeze, lunokapitatne artrodeze, radiolunatne i radioskafolunatne artrodeze, te karpektomije proksimalnog reda. Artroskopske tehnike čuvaju meka tkiva, zglobnu čahuru i ligamente, te vaskularizaciju i inervaciju ručnog zgloba i značajno smanjuju nastanak ožiljaka. To sve omogućuje bolje cijeljenje tkiva, brži poslijeoperacijski oporavak i bolju funkciju ručnog zgloba. |
