| Popis: |
Kronični bronhitis pasa definiramo kao kroničnu, upalnu bolest pluća koja se klinički najčešće očituje kroničnim, perzistirajućim kašljem, nepodnošenjem tjelesnog napora i znakovima respiratornog distresa. U pasa je kronični bronhitis najčešći uzrok pojave kašlja ; kašalj koji prati kronični bronhitis pojavljuje se u bilo koje doba dana i često traje najmanje dva mjeseca. Pojavu dugotrajnog kašlja u slučajevima kroničnog bronhitisa ne prati aktivna bolest dišnog ili nekog drugog organskog sustava (pr. infekcijske bolesti pluća, zastojno zatajivanje srca, tumori pluća, itd.). Klinički znakovi kroničnog bronhitisa pasa mogu biti blagi sve do životno ugrožavajućih, kada dolazi do razvoja zamora dišnog mišićja. Kašalj kod kroničnog bronhitisa je glasan i grub, ponekad je produktivan, a katkad neproduktivan. Kako bolest napreduje (često se radi o mjesecima), kašalj polagano napreduje. Nadalje, kašalj se često pogoršava kad je životinja uzbuđena ili nakon tjelesnog napora, dok akutne egzacerbacije bolesti često prate dramatični klinički znakovi, poput cijanoze, kolapsa i naglašenog respiratornog distresa ekspiratornog tipa. Dijagnoza kroničnog bronhitisa postavlja se na temelji se na: (1) nalazu perzistirajućeg kašlja, koji traje duže od dva mjeseca, te (2) isključivanjem postojanja aktivne bolesti, u smislu akutne bakterijske pneumonije, kolapsa bronha ili traheje, invazije plućnim parazitima, dirofilarioze, tumora pluća, kronične aspiracije, gastroezofagusnog refluksa, itd. Rentgenski, kronični bronhitis može pratiti normalan nalaz, no ipak najčešće nalazimo bronhointersticijski uzorak/crtež. Endoskopska pretraga dišnog sustava s uzorkovanjem (trahealna i bronhoalveolarna lavaža) važna je u isključivanju mogućih aktivnih bolesti. U uzorcima trahealnog i bronhoalveolarnog ispirka najčešće dominira mješovita populacija stanica s dominacijom neutrofila, s obiljem sluzi. Nalaz dominantno eozinofilne populacije govori više u prilog alergijske etiologije (u smislu alergijskog bronhitisa). Pacijenti kod kojih sumnjamo na kronični bronhitis često prolaze kroz široku dijagnostičku obradu (koprološka pretraga, serološka dijagnostika, mikrobiološka dijagnostika, kardiološka dijagnostika) ; smisao je takve obrade isključivanje postojanja bolesti koje se mogu očitovati kliničkom slikom kroničnog bronhitisa. Kronična upala, neovisno o uzroku, u konačnici dovodi do zadebljanja stijenke dišnih prohoda, pojačane sekrecije sluzi te konstrikcije glatkog mišićja dišnih prohoda. Primarni je terapijski cilj kontrola upale dišnih prohoda. Važno je pritom napomenuti da je u slučaju kroničnog bronhitisa pasa riječ o bolesti koja se može kontrolirati, no nikad izliječiti, jer su strukturne promjene koje prate kronični bronhitis u gotovo svim slučajevima ireverzibilne prirode. Općenito govoreći, terapija kroničnog bronhitisa uključuje: (1) uklanjanje/smanjenje izlaganja čimbenicima koji mogu dovesti do egzacerbacije bolesti (dim, prašina, sredstva za čišćenje, itd.), (2) kontrolu tjelesne mase, (3) kontrolu opstrukcije i upale dišnih prohoda (protuupalni lijekovi – najčešće kortikosteroidi, sistemski i lokalno, mukolitici i bronhodilatatori), (4) kontrolu kašlja (antitusici), (5) liječenje sekundarnih bakterijskih infekcija te (5) oksigenoterapiju. U prognostičkom smislu, kronični se bronhitis uz savjesnog vlasnika, unatoč činjenici da se radi o bolesti koja se ne može izliječiti, može dobro kontrolirati, odnosno liječenjem se može osigurati zadovoljavajuća kvaliteta života. |
