| Popis: |
Cilj ovog rad bio je ispitati doprinos subjektivne dobrobiti, samopoštovanja, optimizma i pesimizma objašnjenju školskog uspjeha kod učenika viših razreda osnovne škole. U istraživanju je sudjelovalo ukupno 103 učenika viših razreda dviju osnovnih škola. Pritom su korišteni sljedeći upitnici: Učenička skala zadovoljstva životom (Huebner, 1991b), Kratka verzija Rosenbergove skale samopoštovanja (Rosenberg, Schooler i Schoenbach, 1989), Upitnik optimizma za mlade (Ey i sur., 2005) i PANAS upitnik (Watson, Clark i Tellegen, 1988). Rezultati pokazuju da učenici s višim prosjekom ocjena imaju manje izražen pesimizam, zadovoljniji su životom te imaju više samopoštovanje. Učenici koji imaju izraženiji optimizam, imaju manje izražen pesimizam, osjećaju manje negativnog afekta i više pozitivnog afekta, zadovoljniji su životom te imaju više samopoštovanje. Učenici koji imaju izraženiji pesimizam manje su zadovoljni svojim životom, imaju niže samopoštovanje, manje doživljavaju pozitivni afekt, a više negativni afekt. Učenici zadovoljniji životom imaju više samopoštovanje, više doživljavaju pozitivni afekt te manje negativni afekt. Učenici koji više doživljavaju pozitivni afekt, manje doživljaju negativni afekt. Prosjek ocjena nije statistički značajno povezan s pozitivnim i negativnim afektom te s optimizmom. Regresijski model bio je statistički značajan te je s ovim skupom prediktora, odnosno zadovoljstvom životom, pozitivnim i negativnim afektima, samopoštovanjem, optimizmom i pesimizmom objašnjeno 17.57% varijance kriterija, odnosno prosjeka ocjena. Samostalni doprinos u objašnjenju varijance prosjeka ocjena jedino je imao konstrukt zadovoljstva životom. Zadovoljstvo životom pozitivno je povezano s prosjekom ocjena, odnosno što su učenici zadovoljniji svojim životom, imaju i viši prosjek ocjena. |
