| Popis: |
Uvod: Najveći izazov suvremenog pristupa restaurativne dentalne medicine je poticanje remineralizacije hipomineraliziranog dentina i očuvanje vitaliteta pulpe. Konzervativni i minimalno invazivni pristup u korelaciji je s razvojem bioaktivnih dentalnih materijala. Bioaktivnost restaurativnog materijala obično znači da ima biološki učinak ili da je biološki aktivan. Ova karakteristika se odnosi na mogućnost induciranja specifične adhezije minerala na dentinski supstrat. Kalcijev hidroksid (Ca(OH)2 ) smatrao se zlatnim standardom. Nedovoljno prianjanje na dentinske stijenke, višestruki defekti u induciranim dentinskim mostovima, loša sposobnost brtvljenja, otapanje tijekom vremena i nedostatna antibakterijska svojstva razlozi su zašto se kalcijev hidroksid zamjenjuje novim generacijama materijala. Materijali i metode: Pacijent zbog pojave kliničkih simptoma, deset godina nakon indirektnog prekrivanja pulpe (IPP) zuba 37 kalcij-hidroksidom i staklenoionomernim ispunom, dolazi na kontrolni klinički i radiološki pregled. Zbog pozitivnog testa vitaliteta, pozitivnog nalaza na perkusiju te urednog RTG nalaza – bez patoloških radiolucencija, odluči se provesti restaurativni zahvat. Odstrane se kalcij- hidroksid i SIC te se postavi Biodentine (Septodont, Saint Maur des Fosses, Francuska). Rezultati: Mjesec dana nakon provedenog terapijskog zahvata, pacijent se subjektivno osjeća dobro. Klinička slika ukazuje na izostanak kliničkih simptoma te očuvani vitalitet zuba. Pacijentov nalaz upućuje na daljnje kontrolne preglede u svrhu izrade definitivnog ispuna nakon 6 mjeseci. Zaključak: Bioaktivni kalcij-silikatni materijali karakterizirani su visokom biokompatibilnošću, intrinzičnom osteokonduktivnom aktivnošću i sposobnošću induciranja regenerativnih odgovora u organizmu. Razvoj minimalno invazivnih biološki utemeljenih terapija usmjerenih na očuvanje vitalnosti pulpe ostaje ključna tema suvremene kliničke restaurativne dentalne medicine i endodoncije |
