| Popis: |
Autorica studije obrazlaže specifičnosti autorske poetike Ivana Martinca, središnje osobe splitskog amaterskog filmskog kruga (okupljenih u splitskom kinoklubu), redatelja koji je utjecao i na brojne druge autore (Ante Verzotti, Lordan Zafranović itd.), a okušao se i u profesionalnoj kinematografiji (neki filmski kritičari Martinčev jedini cjelovečernji igrani film Kuća na pijesku uspoređuju s djelima Stanleyja Kubricka). Promatran u kontekstu amaterskog filma, Martinac se ističe kao izrazit individualac koji, koristeći i svoje arhitektonsko obrazovanje, film promatra kao vizualnu (odnosno audio-vizualnu) strukturu, uglavnom potpuno autonomnu od priče i drugih kategorija dominantne kinematografije. To je vrlo očito u filmovima kao što su montažni rondo Monolog o Splitu, film Rondo u kojem ista glazbena inspiracija još jače dolazi do izražaja, potom kontrapunktno strukturiran Sve ili ništa, ili godardovski koncipiran Armagedon ili kraj, film koji kao da raste upravo iz montažnih spojeva i blankova dok sami kadrovi imaju tek veznu funkciju. Obrazlažući vrijednosti Martinčeva rada, njegovu preciznu montažu, asocijativnu slojevitost i bogatstvo filmske forme, autorica ističe da se hrvatska filmologija nije u dovoljnoj mjeri bavila njime, premda je nakon umjetnikove smrti ipak napisan nešto veći broj tekstova. Premda je filmove počeo režirati za vrijeme boravka u Beogradu, Martinac većinu svojih filmova neraskidivo veže uz splitsku filmsku zajednicu i grad Split, s njegovim kulturnim tradicijama i vizualnim (npr. arhitektonskim) strukturama, pa se i iz te perspektive Martinčev opus doima kao zanimljiv segment hrvatske filmske povijesti. |
