| Popis: |
Kompozitni materijali općenito predstavljaju materijale s međupovršinama. Svojstva polimernih kompozita punjenih česticama ovise o brojnim čimbenicima kao što su sastav, morfologija i svojstva pojedinih konstituenata. Priroda interakcija (adhezija) na međupovršini polimer/punilo predstavlja važan čimbenik koji utječe na svojstva kompozita. U ovom je radu istražen utjecaj neobrađenog SiO2-0, γ-aminopropiltrietoksi silanom (APTS) i γ-glicidoksipropiltrimetoksi silanom (GPTMS) SiO2-GPTMS obrađenog nano-SiO2 punila na svojstva međupovršine polietilenskih kompozita. Utjecaj dodatka nano-SiO2 punila na međupovršinske interakcije, mehanička i toplinska svojstva LDPE kompozita istražen je primjenom tehnike kontaktnog kuta, rasteznog ispitivanja, diferencijalne pretražne kalorimetrije (DSC) termogravimetrijske analize (TGA). Svojstva međupovršine u kompozitu predviđena su na osnovi proračunatih vrijednosti parametara adhezije: termodinamičkog rada adhezije, slobodne energije međupovršine i koeficijenta razlijevanja. Rezultati mehaničkih svojstava polietilenskih kompozita ukazuju na značajnije interakcije LDPE matrice i γ-aminopropiltrietoksi silanom SiO2-APTS obrađenog punila, kao posljedica bolje kompatibilnosti punila i polimerne matrice. DSC analizom utvrđen je značajan utjecaj nano-SiO2 na porast kristalnosti polietilena, dok je TGA analizom utvrđeno sniženje toplinske postojanosti kompozita. |
