بحثی پیرامون گذشته و آینده برنامه های راهنمایی و مشاوره در آموزش و پرورش ایران
| Autor: | یوسفعلی عطاری |
|---|---|
| Jazyk: | perština |
| Rok vydání: | 1996 |
| Předmět: | |
| Zdroj: | مجله علوم تربیتی, Vol 2, Iss 2, Pp 78-92 (1996) |
| Druh dokumentu: | article |
| ISSN: | 2008-8817 2588-672X |
| DOI: | 10.22055/edus.1996.16165 |
| Popis: | یکی از برنامه‌هایی که می‌تواند نقش مهم و سازنده‌ای در پیشگیری و حتی حل مشکلات انسان در مراحل رشد در ابعاد گوناگون ایفا کند، راهنمایی و مشاوره در نظام آموزش و پرورش و بالطبع آن در جامعه است. راهنمایی عبارت از جریان یاری کردن به فرد است تا خود و جهان خارج از خود را بشناسد. در این فرایند مهمترین هدف راهنمایی، ارائه اطلاعات مفید و سازنده از طرف مشاور به مراجع است تا وی، زمان شناخت بهتر و بیشتری از خود و امکانات اطراف، بتوانند تصمیمات مناسب و معقولی اتخاذ و اجرا کند. برنامه های راهنمایی و مشاوره، با همه ضرورت و اهمیتی که در این مقاله تا حدودی به آن اشاره شده است، بعد از ۹ سال از آغاز تاسیس، یعنی ۱۳۵۰ هجری شمسی، در سال ۱۳۵۹ از نظام آموزش و پرورش ایران حذف گردید. این برنامه و به تعبیری دقیق تر، این وسیله مهم تربیتی-آموزشی بعد از بازبینی و تجدید نظر، مجدداً از مهر ماه ۱۳۷۱، پرورش ایران فعالیت خود را آغاز کرده است، و امید می‌رود تا در آینده نزدیک در همه مقاطع تحصیلی گسترش و تعمیم پیدا کند. این مقاله هم اشاره به عواملی دارد که باعث عدم موفقیت برنامه های راهنمایی و مشاوره در مرحله اول فعالیت آن گردیده، و همین که به منظور پیشگیری از تکرار تجارب تلخ گذشته، رهنمودهایی برای برنامه‌ریزان و دست اندرکاران این برنامه در برنامه ریزی های آینده دارد. |
| Databáze: | Directory of Open Access Journals |
| Externí odkaz: |
|