واکاوی جنبههایی از شخصیّت اخلاقی دعبل برپایه اشعارش (شجاعت، بدزبانی)
Autor: | سید عباس حسینی, مرضیه آباد, امیر مقدم متقی |
---|---|
Jazyk: | perština |
Rok vydání: | 2022 |
Předmět: | |
Zdroj: | مجله زبان و ادبیات عربی, Vol 13, Iss 4, Pp 1-20 (2022) |
Druh dokumentu: | article |
ISSN: | 2008-7217 2383-2681 |
DOI: | 10.22067/jallv13.i4.81277 |
Popis: | اگر شاعر یا ادیبی درآفرینش اثر هنری، رسالتی را جستجو کند، مهمترین رسالتی که بیش از هر چیز باید مورد توجه قرارگیرد، اخلاق است. با توجه به رویکرد اعتقادی و سیاسیِ خاصّی که دعبل دارد، همواره و در طول تاریخ، شخصیّت و شعر شاعر محل تاخت و تاز گروههای موافق و مخالف واقع شده است. گروهی بیشتر از روی غرض ورزی تمام محاسن اخلاقی او را نادیده گرفته و شخصیّتی سراسرگناه آلود از او ترسیم نمودهاند. در طرف مقابل گروهی که به اصطلاح در اردوگاه موافقان صفآرایی نمودهاند، با غلو و بزرگنمایی و خَلق شخصیتی آرمانی و پیامبرگونه به شکلی دیگر به تخریب شخصیت شاعر پرداختهاند. این دوگانگی و آشفتگی در تبیین شخصیت شاعر، مقدمات سردرگمی مخاطبان را فراهم آورده و آنان را در شناخت جنبههای مختلف شخصیت وی، با نوعی تردید و سردرگمی مواجه ساخته است؛ از اینرو برآن شدیم تا طرحی نو درافکنیم و بهجای توجه به آرای سایر پژوهشگران، که غالباً تحقیقاتشان را با تعصّب و غرضورزی آمیختهاند، محور و اساس قضاوت را دیوان شاعر قرار دهیم؛ تا ضمن بررسی و تحلیل مهمترین مؤلفههای اخلاق در دو جنبه مثبت و منفی به تصویری درست از شخصیت شاعر دستیابیم. نتایج تحقیق-که برآمده از شعر شاعر است- نشان میدهد؛ شجاعت به عنوان فضیلت برتر اخلاقی به شکلی زیبا در وجود شاعر تجلّی یافته است و شاعر با اختصاص حجم نسبتاً زیادی از ابیات، جلوههایی از شجاعت خود را به نمایش گذاشته است. در نقطه مقابل بدزبانی و سخنانِ پردهدرانه با نمودی که در شعر شاعر دارد موجبات تنزّل شخصیت شاعر را فراهم آورده و او را در مظان برخی از اتهامات قرار داده است. |
Databáze: | Directory of Open Access Journals |
Externí odkaz: |