مقایسه فعالیت الکترومایوگرافیک عضلات تنه و ران حین پرش-فرود تک پا در مردان با و بدون زانوی پرانتزی
| Autor: | هاشم کرم ویسی, فریده باباخانی, رحمان شیخ حسینی |
|---|---|
| Jazyk: | perština |
| Rok vydání: | 2019 |
| Předmět: | |
| Zdroj: | Ṭibb-i Tavānbakhshī, Vol 8, Iss 4, Pp 56-64 (2019) |
| Druh dokumentu: | article |
| ISSN: | 2251-8401 2252-0414 24388882 |
| DOI: | 10.22037/jrm.2019.111186.1822 |
| Popis: | مقدمه و اهداف امروزه زانوی پرانتزی یکی از شایعترین ناهنجاریهای اندام تحتانی است، اما بیومکانیک اندام و همچنین فعالیت عضلات در حین فعالیتهای وابسته به ورزش در این افراد کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف از انجام تحقیق حاضر، مقایسه فعالیت الکتریکی عضلات تنه و ران حین پرش-فرود در مردان با و بدون زانوی پرانتزی میباشد. مواد و روش ها در تحقیق مقطعی حاضر،30 نفر ورزشکار (15 نفر با زانوی پرانتزی و 15 نفر بدون آن) شرکت کردند. زانوی پرانتزی با استفاده از کالیپر مخصوص استخوان با دقت 0.01 میلیمتر اندازهگیری شد. آزمودنیها حرکت پرش-فرود را روی صفحه نیرو (مدل Ver 3.0.2 ساخت شرکت دانش سالار ایرانیان) انجام دادند. فعالیت عضلات با استفاده از دستگاه الکترومیوگرافی ثبت و 100 میلیثانیه بعد از لحظه برخورد استخراج شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از برنامه متلب و آزمون T مستقل با سطح معناداری 05/0P≤ استفاده گردید. یافته ها یافتهها نشان داد تفاوت معناداری در فعالیت عضلات دوسررانی و نیموتری بین دو گروه مشاهده نشد، اما در میزان فعالیت عضلانی سرینی میانی )001/0=(P و مربع کمری )002/0=(P بین دو گروه تفاوت معناداری مشاهده شد. نتیجه گیری به نظر می‌رسد واروس زانو عاملی اثرگذار بر بیومکانیک پرش-فرود باشد، به طوری که باعث کاهش فعالیت عضلات سرینی میانی و مربع کمری میشود. این تغییرات ممکن است با کاهش ثبات طرفی و افزایش احتمال آسیبدیدگی در ورزشکاران همراه باشد. |
| Databáze: | Directory of Open Access Journals |
| Externí odkaz: |
|