| Autor: |
جواد اطاعت, اصغر منصوریان |
| Jazyk: |
perština |
| Rok vydání: |
2023 |
| Předmět: |
|
| Zdroj: |
مطالعات اقتصاد سیاسی بین‌الملل, Vol 5, Iss 2, Pp 389-413 (2023) |
| Druh dokumentu: |
article |
| ISSN: |
2676-587X |
| DOI: |
10.22126/ipes.2022.6998.1410 |
| Popis: |
از دهه نود میلادی چرخشی سیاسی موسوم به «اقتصاد سیاسی» در مطالعات توسعه قابل مشاهده است. هدف اصلی این چرخش، توجّه به مؤلّفه‌های سیاسی و ویژگی‌های خاصّ هر جامعه بود؛ امّا با گذشت زمان مشخّص می‌شود که این رویکرد جدید در این زمینه موفق نبوده است. به‌طور خاص این چرخش چندان به مسئله تغییر و چگونگی تحقّق و تداوم آن به‌عنوان مهم‌ترین مسئله توسعه نمی‌پردازد؛ بنابراین بسیاری از پرسش ها در این زمینه بی‌پاسخ مانده است. بر این اساس، نوشتار پیش رو به شیوه‌ای کیفی و با گردآوری داده‌ها از راه مطالعه اسنادی و بررسی نظریات و ادبیات موجود در پی پاسخ به چرایی این ناکامی و چگونگی تکمیل این چرخش سیاسی است. فرضیه برای پاسخ به پرسش مطرح شده این است که «تمرکز رویکرد اقتصاد سیاسی بر طراحی مناسب نهادها و انگیزه‌ها، از یک رویکرد فنّی برآمده است که روند دشوار سیاسی تنظیم آن‌ها را نادیده می‌گیرد. تأکید بر نقش کارگزار، قدرت، ایده و به‌طور کلی یک تحلیل سیاسی عمیق‌تر برای تبیین تغییر، می‌تواند چارچوب نظری لازم برای توجّه به رهبری توسعه‌گرا و تکمیل این چرخش را فراهم آورد». یافته‌های پژوهش نشان می‌دهند که استفاده از نظریات جدید در قالب فاز سوم نهادگرایی در مطالعات توسعه می‌تواند زمینه‌ها و ابزار لازم برای توجّه به نقش متغیّرهای سیاسی درزمینة توسعه و به‌ویژه نقش کارگزاری و کارنهادی و سیاسی را فراهم آورد. |
| Databáze: |
Directory of Open Access Journals |
| Externí odkaz: |
|
