سه مرتبه اضافه در علم بر مبنای سه سیر فلسفی؛ نگاه ماهوی، اصالت وجود وحدت تشکیکی و وحدت شخصی
| Autor: | مهدی سعادتمند, علی بابایی |
|---|---|
| Jazyk: | English<br />Persian |
| Rok vydání: | 2024 |
| Předmět: | |
| Zdroj: | Journal of Philosophical Investigations, Vol 18, Iss 46, Pp 210-226 (2024) |
| Druh dokumentu: | article |
| ISSN: | 2251-7960 2423-4419 |
| DOI: | 10.22034/jpiut.2024.59162.3631 |
| Popis: | اهمیت شناخت نوع اضافه بین عالم و معلوم، تعیین جایگاه علم در رویکرد جهان شناختی و کارکرد معرفت‌شناسانه آن است. پرسش اینکه: با تغییر در مبانی فلسفی، نوع اضافه بین عالم و معلوم چه معنا و کارکردی می‌یابد؟ در نگاه ماهوی نوع این اضافه مقولی است که با فرض دوگانگی طرفین اضافه، سبب معضلاتی چون اعتباریت علم، تمایز عالم از معلوم و اشکالات وجود ذهنی می‌شود. در سیر دوم یعنی اصالت وجود با رویکرد تشکیکی، اضافه از نوع اشراقی است که در آن علمِ عالم، در رابطه‌ای طولی و تشکیکی، علت ایجاد معلوم می‌گردد. رهاورد گذر از وحدت تشکیکی به وحدت شخصی وجود هم، وحدت و بساطت عالم و اضافه قیومی او با شؤون و مظاهرش است. اضافه نیز بین وجود عالم و علم ذاتیاش تحقق می‌یابد. نتیجه اینکه، متناسب با سیرهای سه‌گانه، با عبور از کثرت به وحدت، تدریجاً اضافه جای خود را به عینیت عالم و معلوم می‌دهد تا اینکه در سیر سوم به حضور و شهود تام عالم از خویش در آینه ظهوراتش می‌انجامد. |
| Databáze: | Directory of Open Access Journals |
| Externí odkaz: |
|