ارزیابی فارماکوکنتیک پیوگلیتازون پس از مصرف خوراکی و یا تزریق درونرگی در گاوهای هلشتاین
Autor: | علیرضا یوسفی, حمید کهرام, احمد زارع شحنه, محمدجواد ضمیری, فاطمه غازیانی, محمد کاظمی خوزانی, سید مهدی قریشی, حسین علی عرب |
---|---|
Jazyk: | English<br />French |
Rok vydání: | 2015 |
Předmět: | |
Zdroj: | Archives of Razi Institute, Vol 70, Iss 2, Pp 97-104 (2015) |
Druh dokumentu: | article |
ISSN: | 0365-3439 2008-9872 |
DOI: | 10.7508/ari.2015.02.004 |
Popis: | پیوگلیتازون دستهای از داروهای ضد دیابت تیازولیدندایونی (TZD) است که اثر آن بر افزایش حساسیت به انسولین و درمان دیابت نوع-2 در انسان به اثبات رسیده است. پیوگلیتازون به عنوان یک افزودنی جیرهای با قابلیت کاهش مقاومت به انسولین در گاوهای شیری دورهی انتقال مطرح شده است. هدف این پژوهش تعیین فراسنجه های فارماکوکنتیکی پیوگلیتازون پس از تغذیه (PO) و تزیق درونرگی (IV) آن بود. شش راس گاو هلشتاین شیرده بهطور تصادفی به دو گروه (3=n) تقسیم و در قالب طرح چرخشی و با در نظر گرفتن دورهی 8 روزه برای پاکسازی، 8 میلیگرم پیوگلیتازون به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به دامها تزیق و یا تغذیه شد. نمونه های خون از سیاهرگ وداج پیش از تزریق یا تغذیه پیوگلیتازون و تا 48 ساعت پس از آن گرفته شد. پیوگلیتازون در پلاسما با روش HPLC اندازهگیری شد و دادههای مربوط به روش خوراکی و تزریقی به ترتیب با استفاده از مدلهای نان-کمپارتمنتال و دو-کمپارتمنتال آنالیز شد. زیستفراهمی پیوگلیتازون در روش خوراکی 58% بود و بیشینه غلظت پلاسمایی آن (Cmax)، زمان رسیدن به بیشینه غلظت (tmax)، نیمه عمر (t1/2)، ابت نرخ جذب (kab) و ثابت نرخ پاکسازی (kel) به ترتیب µg/mL 44/1 ±57/11، h 07/0 ±67/5، h 32/0 ±10/7، h-1 09/0 ±28/0 و h-1 013/0 ±10/0 بود. مقادیر نرخ زودگی (t1/2β)، حجم توزیع (Vss) و ثابت نرخ زدودگی (kel) پس از تزیق درونرگی به ترتیب h 62/0 ±10/5، L/kg 01/0 ±12/0 و h-1 06/0 ±47/0 بود. در کل، فراهمیزیستی و نیمه عمر بهنسبت بالای پیوگلیتازون نشان از امکان استفادهی خوارکی این دارو بهعنوان یک عامل حساسکننده بافتها به انسولین در گاوهای شیری داشت. |
Databáze: | Directory of Open Access Journals |
Externí odkaz: |