اثر ورمیکمپوست و تلقیح میکوریزا بر عملکرد دانه و برخی خصوصیات فیزیولوژیکی سویا (Glycine max L.) تحت شرایط تنش کمآبی
| Autor: | الهام جهانگیری نیا, سید عطاالله سیادت, احمد کوچک زاده, منوچهر سیاح فر, محمدرضا مرادی تلاوت |
|---|---|
| Jazyk: | perština |
| Rok vydání: | 2016 |
| Předmět: | |
| Zdroj: | بوم شناسی کشاورزی, Vol 8, Iss 4, Pp 583-597 (2016) |
| Druh dokumentu: | article |
| ISSN: | 2008-7713 2423-4281 |
| DOI: | 10.22067/jag.v8i4.51116 |
| Popis: | به منظور بررسی اثر مصرف کودهای ورمیکمپوست و میکوریزا بر عملکرد دانه و برخی خصوصیات فیزیولوژیکی سویا (Glycine max L.) در شرایط تنش کمآبی، آزمایشی در مرکز تحقیقات کشاورزی شهرستان خرم آباد در سال 1392 اجرا گردید. آزمایش به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا شد. عامل اصلی شامل انجام آبیاری پس از 60، 120 و 180 میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A و فاکتور فرعی شامل مدیریت تغذیهای (عدم مصرف کودهای میکوریزا و ورمیکمپوست، تلقیح با کود زیستی میکوریزا گونه (Glomus hoi.)، مصرف پنج و 10 تن در هکتار کود ورمیکمپوست، مصرف پنج و 10 تن در هکتار کود ورمیکمپوست به همراه میکوریزا) بودند. نتایج نشان داد که بر همکنش تنش کمآبی × سطوح کودی بر دمای بالا و پایین سایهانداز بوته معنیدار بود. استفاده از کودهای تلفیقی در شرایط تنش کمآبی سبب کاهش دمای برگهای بوته گردید. تنش کمآبی منجر به کاهش صفات شاخص سطح برگ، محتوای نسبی آب برگ و عددکلروفیلمتر شد. در واکنش به سطوح کودی، بیشترین میزان شاخص سطح برگ و محتوای نسبی آب برگ در تیمارهای مصرف تلفیقی ورمیکمپوست به همراه میکوریزا به دست آمد. با افزایش تنش کمآبی میزان سرعت پر شدن دانه افزایش ولی طول دوره مؤثر پر شدن دانه، وزن نهایی و عملکرد دانه کاهش یافت. بیشترین عملکرد دانه در تیمارهای مصرف تلفیقی پنج و 10 تن در هکتار ورمیکمپوست به همراه میکوریزا به دست آمد که به ترتیب 23 و 29 درصد بیشتر از تیمار شاهد بود. به نظر می‌رسد استفاده تلفیقی از کودهای ورمیکمپوست و میکوریزا در مناطقی که در معرض تنش کمآبی هستند، از طریق بهبود شرایط فیزیولوژیک گیاه میتواند موجب بهبود شرایط رشد گیاه و حصول عملکرد بالاتر گردد. |
| Databáze: | Directory of Open Access Journals |
| Externí odkaz: |
|