Ahlâkî Bir Alan Olarak Tasavvufun Eğitimle/Din Eğitimiyle İlişkisi
| Autor: | BEKEN, Ahmet |
|---|---|
| Jazyk: | turečtina |
| Rok vydání: | 2020 |
| Předmět: | |
| Zdroj: | Volume: 3, Issue: 2 256-278 Antakiyat |
| ISSN: | 2667-4017 |
| Popis: | All activities aiming at human change and conversion are conceptualized as education. With this respect in general education in particular morality (and moral education) is one of the essential elements of human life that is always existing/being and all activities that focus on human development can be evaluated within the scope of education. In this context, it is obvious that sufism will contribute to education with the concepts and methods it puts forward in terms of transforming negative personality traits and negative actions. In other words, sufism is a field in education as it expresses an introverted maturation/moral maturity process, aims to increase the level of understanding, and awareness of the human being, and takes the human the spiritual and moral education (tarbiyah) of the human in terms of its purpose, method and concepts. Therefore, in the study, aims to reveal the relationship and connection of the moral teachings of sufism as a spiritual education field with education/religious education. Depending on this purpose, it is aimed to reveal the dialogic relationship in question in the example of Hārith al-Muhāsibî (d. 243/857). In this context, firstly, the place of sufism and morality in the classification of science was briefly mentioned, and then the relation of sufism with ethics/philosophical ethics and education was discussed. In particular, it was mentioned whether they can be separated from each other with certain boundaries in terms of purpose, method, typology and terminology and the possibility of the distinction between education and religious education in the context of Islam. The point that brings up the relationship between sufism/sufism and education in the study is that sufism offers expansions on morality (and moral education) in both theoretical and practical terms. In this study in which qualitative method was used, the data were obtained based on the literature review. Content analysis technique was also used while analyzing and evaluating the data. In the final analysis, it was concluded that sufism is closely related to religious and moral education, and therefore it should be benefited from in terms of religious education. It aims to educate the nafs with moral and reason/wisdom maturity, in this context, it is the subject of religious and moral values such as combating/mucāhada, purification/tathîr, repent/ance, patience, gratitude/shukr, ihsan, pure love/ihlâs, muhāsaba, murākaba, taqwa and consent/rida, which indicate both the purpose and method of education, tawhid, ma‘rifat (both in the meaning of self-knowledge/ma‘rifatü’n-nafs, and knowledge of God/ma‘rifatullâh), be moral with the morality of God, and obedience of rights of God as the upper purpose, positions sufism as a field within religious and moral education. As a matter of fact, in the combating/mucāhada, ascetic discipline/riyāzah, and purification/tathîr these are the concepts that emphasize purification of nafs (the soul), and therefore moral education. In this respect, it can be concluded that sufism is essentially an educational institution, and a discipline that should be utilized in terms of its aims and methods. İnsanın iyi yönde değişim ve dönüşümünü amaçlayan faaliyetlerin tümü eğitim olarak kavramlaştırılabilir. Bu yönüyle genelde eğitim özelde ahlâk (ve ahlâk eğitimi), her an oluş halinde olan insan hayatının aslî unsurlarından olup insan gelişimini konu edinen bütün faaliyetler eğitim kapsamında değerlendirilebilir. Bu bağlamda negatif kişilik özellikleri ve olumsuz eylemleri dönüştürmesi açısından konu edindiği kavramlar ve ortaya koyduğu yöntemlerle tasavvufun eğitime katkılar sunacağı aşikârdır. Başka bir tabirle içedönük bir olgunlaşma/ahlâkî olgunluk sürecini ifade etmesi, insanın idrâk ve farkındalık düzeyini yükseltmeyi hedeflemesi, amaç, yöntem ve kullandığı kavramlar açısından insanı ve insanın manevî ve ahlâkî terbiyesini konu edinmesi yönüyle tasavvuf, eğitimin içerisinde bir alandır. Dolayısıyla çalışmada manevî terbiye alanı olarak tasavvufun ahlâkî öğretilerinin eğitimle/din eğitimiyle olan ilişki ve irtibatının ortaya konması amaçlanmaktadır. Bu amaca mebni söz konusu diyalojik ilişkinin Hâris el-Muhâsibî (ö. 243/857) örnekliğinde ortaya konulması hedeflenmektedir. Bu bağlamda öncelikle tasavvuf ve ahlâkın ilim tasnifindeki yerine kısaca değinilmiş, daha sonra ise tasavvufun ahlâk/felsefî ahlâk ve eğitimle ilişkisi ele alınmıştır. Bilhassa amaç, yöntem, yetiştirilmek istenen tipoloji ve terminoloji açısından bunların kesin sınırlarla birbirinden ayrılıp ayrılmayacağı ile İslâm dini bağlamında eğitim-din eğitimi ayırımının imkânına değinilmiştir. Çalışmada tasavvufun/tasavvufî ahlâkın eğitimle ilişkisini gündeme getiren husus ise tasavvufun gerek nazarî ve gerekse amelî bakımdan ahlâka (ve ahlâk eğitimine) dair açılımlar sunmasıdır. Nitel yöntemin kullanıldığı bu çalışmada veriler, literatür taramasına bağlı olarak elde edilmiştir. Verilerin analiz ve değerlendirmesi yapılırken de içerik çözümleme tekniğinden istifade edilmiştir. Son tahlilde ise tasavvufun din ve ahlâk eğitimiyle yakından ilişkili olduğu, dolayısıyla din eğitimi açısından istifade edilmesi gereken bir alan olduğu neticesine varılmıştır. |
| Databáze: | OpenAIRE |
| Externí odkaz: |
|