| Popis: |
Bu çalışmanın amacı, Türkiye'deki Teknoloji Geliştirme Bölgelerinin (TGB) kendine özgü yapısal ve işlevsel özelliklerini belirlemek ve TGB'lerin bu yapısal ve işlevsel özelliklerinin Türkiye'nin bilgi ve teknoloji üretimi politikaları ile yükseköğretim politikalarını nasıl etkilediğini yeni kurumsal kuram kavramsal çerçevesi ile incelemektir. Bu çalışma, Türkiye'deki iki üniversite ve bir yüksek teknoloji enstitüsünde yer alan üç TGB'yi içeren bir çoklu örnek olay çalışmasıdır. Veri kaynakları, TGB ve üniversitelerde görevli olup derinlemesine veri sağlayabilecek katılımcılar ile stratejik plan, yıllık faaliyet raporu ve politika belgeleri gibi dokümanlardan oluşmaktadır. Yarı-yapılandırılmış görüşme formu ve doküman analizi formu aracılığıyla veri toplanmıştır. Bu çalışmada veriler, bir kod listesi ve içerik analizi yöntemi kullanılarak MAXQDA isimli nitel araştırma yazılımı aracılığıyla analiz edilmiştir. Veriler, her bir örnek olay için kendi içinde ve ayrıca örnek olaylar arası karşılaştırmalı olarak işlenmiştir. Sonuçlara göre, sadece birkaç önde gelen TGB Türkiye'nin bilgi ekonomisine dönüşümüne ve bilgi-teknoloji üretimi açısından uluslararası görünürlüğüne katkıda bulunmaktadır. Örgütsel alanlarında meşruiyet ve verimlilik arayışı içinde olan üniversiteler ve ilintili TGB'leri, neoliberal ve yeni işletmeci ideolojiler ile girişimci üniversite yaklaşımından kaynaklı zorlamaların yönlendirmesi ile örgütsel yapılarını ve temel faaliyetlerini bu zorlamalarla uyumlu hale getirip eşbiçimli hale gelmektedirler. Kritik kitle, bilgi-teknoloji üretimi aidiyeti, iş kültürü, yeterlik, yönetsel ve yasal boşluk-politik kararlar, TGB'lerin çatışma alanını oluşturan unsurlardır. TGB'leri aynı zamanda yükseköğretimdeki dönüşümün itici bir gücü olarak ortaya çıkmaktadır. TGB bilgi-teknoloji üretimi politikalarının oluşturulması ve uygulanması açısından, yükseköğretim politikalarının oluşturulması ve uygulanmasına göre daha etkili bir örgüttür. This study aims to investigate what characterizes Turkish Technology Development Zones' (TDZ) structures and functions, and how these structures and functions impact Turkey's knowledge and technology production policy and higher education policy from the point of view of a neo-institutional conceptual framework. This is a multiple-case study of three TDZs in two research-intense universities and an institute of high technology in Turkey. Data sources include rich data informants from TDZs and universities as well as strategic plans, activity reports, and policy documents. Data collection instruments are a semi-structured interview form and a document analysis form. The study uses a code list and content analysis technique to analyze data via a qualitative data analysis software called MAXQDA. The data have been processed in the form of both within-case and cross case analyses. Results show that only few top performing TDZs leverage Turkey's becoming a knowledge economy, and its international visibility regarding knowledge and technology production. In search of legitimacy and efficiency in their organizational fields, universities and their TDZs yield to pressures from neoliberal and new managerial ideologies, and entrepreneurial university approach; thus, adapt their organizational structures and core operations by displaying isomorphism. TDZs experience several conflicts regarding critical mass, ownership conflict in knowledge and technology production, business culture conflict, inadequacy conflict, managerial conflict, and legal gaps and political conflict. TDZs also appear to be drivers of transformation of higher education; they are likely to influence knowledge and technology production policy and implementation more than higher education policy making and implementation. 293 |
