| Popis: |
La autoevaluación es el tipo de evaluación que le permite al alumno a evaluar sus conocimientos y destrezas según criterios y formularios predeterminados. El valor de su uso en la enseñanza es inmensurable, dado que anima a los alumnos que se responsabilicen de su propio aprendizaje y promueve el desarrollo de su autonomía. Es una de las destrezas que les puede servir a los alumnos incluso después de la escolarización formal, con lo cual nos interesaba saber en qué grado se usa la autoevaluación en las clases de ELE en las escuelas secundarias croatas. Con el objetivo de obtener respuestas a esa pregunta escribimos esta tesina que consiste en la parte teórica y la práctica. En la parte teórica se tratan los temas de la evaluación en la enseñanza de lenguas extranjeras, evaluación en diferentes métodos de enseñanza de lenguas extranjeras y evaluación en el contexto de las prácticas contemporáneas de metodología, reflejadas en el MCER (2002) y el PEL (2000). Se presenta la evaluación en la reforma escolar croata, igual que los métodos alternativos de evaluación, que incluyen la autoevaluación. En el trabajo se acentúan las ventajas y desventajas del uso de autoevaluación, junto con el papel del docente y del alumno. Se presentan las investigaciones previas relacionadas con el tema de la autoevaluación desde el punto de vista del docente. Para escribir esa tesina se condujo una investigación cuantitativa que está descrita detalladamente en la segunda parte del trabajo. Los participantes de la investigación son profesores de ELE de las escuelas secundarias croatas y el instrumento es un cuestionario con preguntas cerradas, abiertas y con escala Likert. Analizando los resultados concluimos que los docentes no están familiarizados con la mayoría de los instrumentos de la autoevaluación y que, aunque sus actitudes hacia la autoevaluación son positivas, la gran mayoría de ellos no la usa más que algunas veces anuales. Samovrednovanje je vrsta vrednovanja u kojem učenik sam vrednuje svoja znanja i sposobnosti prema unaprijed određenim kriterijima i obrascima. Njegova je primjena u nastavnom procesu od neprocjenjive vrijednosti jer potiče učenike da preuzimaju odgovornost za vlastito učenje i potiče njihovu autonomiju učenja. Jedna je to od vještina koje su učenicima od koristi i kada završe formalno obrazovanje, stoga nas je zanimalo koliko je samovrednovanje prisutno u nastavi španjolskog kao stranog jezika u hrvatskim gimnazijama. U svrhu dobivanja odgovora na to pitanje napisan je ovaj rad, koji se sastoji od teorijskog i istraživačkog dijela. U teorijskom dijelu obrađuju se teme vrednovanja u kontekstu poučavanja stranih jezika; potom se promatra vrednovanje kroz različite povijesne metode poučavanja stranih jezika te vrednovanje u kontekstu suvremenih metodičkih praksi koje se ogledaju u dokumentima kao što su ZEROJ (2005) i EJP (2006). Predstavljeno je i vrednovanje u kontekstu reforme školstva u Hrvatskoj, kao i alternativne metode vrednovanja u koje ubrajamo i samovrednovanje. U radu se ističu prednosti i nedostatci primjene samovrednovanja, kao i uloga nastavnika i učenika u samom procesu. Predstavljen je pregled dosadašnjih istraživanja na temu samovrednovanja iz perspektive nastavnika. Za potrebe pisanja rada provedeno je i kvantitativno istraživanje koje je detaljno opisano u drugom dijelu rada. Sudionici istraživanja su gimnazijski profesori španjolskog kao stranog jezika, a instrument je bio upitnik s pitanjima otvorenog i zatvorenog tipa te Likert skalom. Analizom rezultata utvrđeno je kako nastavnici nisu upoznati s većinom instrumenata samovrednovanja te, iako imaju pozitivne stavove o samovrednovanju, velika većina ga ne koristi češće od nekoliko puta godišnje. |
