Effect Of Intermittent Hypoxia On Cardiac Muscle Calcium Homeostasis In Experimental Type 1 Diabetes Mellitus
| Autor: | Firat Akat, Ali Dursun, Derya Güzel Erdoğan, Metin Baştuğ, Ayhan Tanyeli, Hakan Fiçicilar |
|---|---|
| Jazyk: | angličtina |
| Rok vydání: | 2019 |
| Předmět: |
Calcium metabolism
medicine.medical_specialty Type 1 diabetes Diabetic Cardiomyopathy business.industry Cardiac muscle Intermittent hypoxia General Medicine 030204 cardiovascular system & hematology medicine.disease 03 medical and health sciences 0302 clinical medicine Endocrinology medicine.anatomical_structure Health Care Sciences and Services Internal medicine Diabetic cardiomyopathy medicine Diabetik Kardiyomyopati Aralıklı hipoksi 030212 general & internal medicine Sağlık Bilimleri ve Hizmetleri business |
| Zdroj: | Volume: 9, Issue: 3 536-543 Sakarya Tıp Dergisi |
| ISSN: | 2146-409X |
| Popis: | Amaç: Bu çalışmada; deneysel diyabetik kardiyomiyopatide intermittan hipoksinin kardiyak fosfolamban ve CaMKII düzeylerine etkisi araştırıldı.Gereç ve yöntem: Wistar albino erkek sıçanlar (n = 34) randomize olarak dört gruba ayrıldı: kontrol (C), aralıklı hipoksi (AH), diabetes mellitus (DM) ve diabetes mellitus + aralıklı hipoksi (DM + AH). Streptozotosin (50 mg / kg, i.p.) enjeksiyonu ardından, 250 mg / dL ve üzeri kan glukoz seviyeleri diabetes mellitus olarak kabul edildi. AH ve DM + AH grupları, 3000 m yüksekliğe karşılık gelen bir basınçta 42 gün boyunca 6 saat / gün hipoksiye tabi tutuldu. AH protokolünün tamamlanmasından 24 saat sonra, hayvanların kalpleri çıkarıldı. Fosfolamban ve CaMKII, polimeraz zincir reaksiyonundan sonra agaroz jel elektroforezi metodu ile gerçekleştirildi. Görüntüler bir UV kamera ile elde edildikten sonra; Bant yoğunluğu Image J programında belirlenmiştir. Elde edilen veriler Kruskal Wallis testi, çoklu karşılaştırma testleri ve Wilcoxon testi ile karşılaştırıldı.Bulgular: Deney hayvanlarının artan ağırlık oranları incelendiğinde, AH grubundaki ağırlık artışının en fazla, DM grubunun en az olduğu görülmüştür. C ve DM (p = 0.003), C ile DM + AH (p = 0.024), AH - DM (p = 0.001), IH - DM + AH (p = 0.006) arasındaki farklar istatistiksel olarak anlamlı bulundu. PLB / GAPDH grupları arasında anlamlı fark bulunmadı (p = 0.294). CaMKII / GAPDH açısından C ve DM, C ve DM + AH ve AH ve DM + AH grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulundu (p Purpose: In this study; it was investigated the effect of intermittent hypoxia on cardiac phospholamban and CaMKII levels in experimental diabetic cardiomyopathy. Material and method:Wistar albino male rats (n=34) were randomized to four groups: control (C), intermittent hypoxia (IH), diabetes mellitus (DM) and diabetes mellitus + intermittent hypoxia (DM+IH). Injection of streptozotocin (50 mg/kg, i.p.) followed by 250 mg/dL and above blood glucose levels , was accepted as diabetes mellitus. The IH and DM+IH groups were subjected to 6 hours/day hypoxia for 42 days at a pressure corresponding to a height of 3000 m. 24 hours after the IH protocol was completed, the hearts of the animals were removed. Phospholamban and CaMKII were conducted by agarose gel electrophoresis method after polymerase chain reaction. After the images were obtained with a UV camera; band density was determined in the Image J program. The resulting data were compared with the Kruskal Wallis test, multiple comparisons tests, and the Wilcoxon test. Results:When the rates of the increasing weight of the experimental animals were examined, it was observed that the weight increase in the IH group was at most and the DM group was at least. The differences between C and DM (p=0.003), C to DM+IH (p=0.024), IH to DM (p=0.001), IH to DM+IH (p=0.006) groups were statistically meaningful at the end of the experiment. It has not been detected any meaningful difference among the groups of PLB/GAPDH (p=0.294). In terms of CaMKII/GAPDH, a statistically significant difference was found between C and DM; C and DM+IH and IH and DM+IH groups (p |
| Databáze: | OpenAIRE |
| Externí odkaz: |
|