| Popis: |
Een van de hoofdvragen !), welke de oud-christelijke schrijvers ge regeld behandeld hebben als van fundamenteel belang voor leer en leven van de christelijke kerk, is: waarom werd God mensch? waar toe is Jezus Christus in het vleesch gekomen ? De antwoorden, die we in het Nieuwe Testament aantreffen, zooals Paulus' plechtige ver zekering : „Betrouwbaar is het woord en volle aanneming waard: dat Christus Jezus in de wereld is gekomen, om zondaren te behouden" (1 Timotheus 1:15, vert.-Brouwer) en de omschrijving van Johan nes: „Hiertoe is de Zoon van God geopenbaard, opdat hij de werken van den duivel zou te niet doen" (1 Joh. 3 : 8), vereischten nadere toelichting of moesten tegen bestrijding verdedigd worden. Dit be gint reeds bij de zgn. Apostolische Vaders; karakteristiek is de ma nier, waarop in den Brief van „Barnabas" 5, 6-7 gesproken wordt: αυτός δe (.να καταργησν) τον θ-ανατον και την eκ νeκρών αναστασιν δeίξγ), δτι eν σαρκί έδeι αύτον φανeρωθήναι, ύπέμeινeν, ίνα και τοις πατράσιν τήν έπαγγeλίαν άποδω και αύτος έαυτω τον λαόν τον καινόν έτοιμάζων έπιδeίξη 2). Een hecht verband werd steeds gelegd tusschen Incarnatie en ver lossing. Met groote vasthoudendheid is de eenheid van deze twee grootheden door Irenaeus verdedigd tegen de aanvallen der Gnos tici 3). Beroemd is het woord, dat wel als het „Leit-motiv" van het Oostersch Christendom bij het denken over deze vraag, kan gelden |
