Autotautogram, czyli raz jeszcze w sprawie zabaw Juliana Tuwima brzmieniową warstwą leksyki

Autor: Urszula Sokólska
Rok vydání: 2019
Zdroj: Studia Językoznawcze : synchroniczne i diachroniczne aspekty badań polszczyzny. 18:229-239
ISSN: 2353-3161
1730-4180
DOI: 10.18276/sj.2019.18-16
Popis: W artykule podjeto probe opisu fonologicznych gier w poezji Juliana Tuwima. Zwrocono uwage na sposoby budowania instrumentacji gloskowej za pomocą odpowiedniego doboru spolglosek i samoglosek oraz wyrazow dźwiekonaśladowczych. Wskazano tez zaleznośc emotywno-wizualnej wizji świata przedstawionego od uwiklan leksykalnych towarzyszących zjawiskom stricte fonetycznym.
Databáze: OpenAIRE