Türkiye’de arazi bozulmasının sebepleri ve mera ıslahı çalışmaları
| Autor: | Ferhat Gökbulak, Betül Uygur Erdoğan, Hasan Tezcan Yıldırım, Mehmet S. Özçelik |
|---|---|
| Jazyk: | angličtina |
| Rok vydání: | 2018 |
| Předmět: | |
| Zdroj: | Volume: 68, Issue: 2 106-113 Forestist Forestist, Vol 68, Iss 2, Pp 106-113 (2018) |
| ISSN: | 2602-4039 |
| Popis: | DOI: 10.26650/forestist.2018.396995Turkey, which is located in an ecologicaltransition zone between subhumid Southern Europe and the arid Middle East, hasa long history of land use and civilization. Pressure from expanding humanpopulations, intensified animal production, and transhumant movements inparticular, are leading to the complete denudation of many areas of centralTurkey (Central Anatolia), with soil erosion emerging as the primary concern. Amountainous topography and semiarid climatic conditions exacerbate the threatof soil erosion and have limited the success of efforts to restore degradedlands. Although afforestation efforts have increased, rangeland areas dominatedby shrub and grass species have decreased. Remnant rangeland areas continue toexperience overgrazing and severe losses in productivity. Forest remmants andarcheological studies indicate that, due to human use, Central Anatolia haslost its original native vegetation, including pine and oak species, and hasassumed anthropogenic steppe characteristics. For this reason, the restorationemphasis has been on tree species, without any consideration for shrub or grassspecies that could help to stabilize soils in denuded and degraded landscapes.In this article, we discuss the socioeconomic and environmental limitations ofthe natural revegetation of rangeland areas, and the need for restorationefforts with a focus on shrub and grass species in areas vulnerable to highrates of soil erosion. DOI: 10.26650/forestist.2018.396995Çok uzun ve eski bir arazi kullanımtarihine ve uygarlaşmaya sahip Türkiye, yarı nemli güney Avrupa ile kurakOrtadoğu arasında geçiş zonunda yer almaktadır. İnsan nüfusu ve hayvansalüretim artışının yaratttığı baskı, özellikle yayla yaklaşımı, erozyona sebepolarak İç Anadolu’da vejetasyonun kaybına ve arazinin çıplak kalmasına yolaçmaktadır. Dağlık topoğrafik yapı ve yarıkurak koşullar toprak erozyonutehdidini hızlandırmakta ve bozuk alanların restorasyonunun başarılı olmasınıkısıtlamaktadır. Ülkemizde ağaçlandırma faaliyetleri artarken, otsu ve çalıtürlerinin baskın olduğu mera alanları azalmıştır. Mevcut mera alanları sürekliotlatılmaya maruz kalmakta ve verimlerinde kayıplar meydana gelmektedir. Ormankalıntıları ve arkeolojik çalışmalar, İç Anadolu’nun insan kullanımından dolayıiçerisinde çam ve meşe türlerinin de yer aldığı doğal vejetasyon örtüsünükaybettiğini ve antropojen step özelliği kazandığını göstermektedir.Restorasyon çalışmalarında ağırlık, bozuk ve çıplak alanlardaki topraklarıstabil hale getirecek çalı ve otsu türler yerine ağaç türlerine verilmektedir.Bu makalede, mera alanlarının doğal çalı ve otsu türlerle bitkilendirilmesinikısıtlayan sosyo-ekonomik ve çevresel faktörler açıklanarak yüksek derecedeerozyona uğrayabilecek alanlardaki otsu ve çalı bitki türlerine restorasyonfaaliyetlerinde duyulan ihtiyaç konusu tartışılmıştır. |
| Databáze: | OpenAIRE |
| Externí odkaz: |
|