| Popis: |
YÖK Tez ID: 532186 Bu çalışma, kamu görevlilerine sendikal hakların tanınması hususunda Tu¨rk Hukukundaki durumu incelemek ve bu konuda uluslararası hukuk normları ile karşılaştırmalı u¨lke incelemelerinden faydalanarak Tu¨rkiye için bir öneride bulunmak amacıyla yapılmıştır. Sendikal haklar birbirini tamamlayan u¨ç temel haktan oluşur. Bunlar; sendikal örgu¨tlenme hakkı, toplu pazarlık (toplu sözleşme) hakkı ve grev hakkıdır. Tu¨rkiye'de kamu görevlilerine sendikal örgu¨tlenme hakkı ve toplu sözleşme imzalama hakkı tanınmış; grev hakkı tanınmamıştır. Çalışmada kamu görevlilerinin sendikal haklarına ilişkin Tu¨rkiye'nin kabul ettiği ve iç hukukun bir parçası haline gelen uluslararası sözleşmelerle Tu¨rk mevzuatındaki hu¨ku¨mler arasında çelişki olduğu tespit edilmiştir. Aynı zamanda, bu uluslararası sözleşmelerin denetim organları tarafından Tu¨rkiye aleyhine sıklıkla olumsuz rapor ve kararların verildiği göru¨lmu¨ştu¨r. Konuyla ilgili iç hukuktaki du¨zenlemelerin de incelendiği ve değerlendirildiği bu çalışmada, araştırma ve tartışma yöntemleri kullanılarak doktrindeki göru¨şler ve yu¨ksek mahkeme kararları incelenmiştir. Ardından karşılaştırmalı u¨lke incelemelerinden faydalanılarak değerlendirmelerimiz ve gerekçelerimiz ile Tu¨rkiye için birtakım önerilerde bulunulmuştur. This study has been done in order to analyses the situation in Turkis law regarding the recognition of union rights to puclic officials and make a suggestion for Turkey by making use of international legal norms and comparative country reviews in this regard. Union rights are composed of three basic rights which complete each other. These are the right to unionisation, the right to collective bargaining (collective agreement) and the right to strike. In Turkey, the right to unionisation and the right to collective bargaining have been given; the right to strike have not been given to public officials. In the study, it has been detected that there is conflict between international conventions which has been adopted by Turkey and have become a part of domestic law, relating to union rights of public officials. At the same time, it has been seen that negative reports and desicions against Turkey are often made by supervisory bodies of these international conventions. In this study in which domestic regulations relating to the subject have been also examined and evaluated, opinions of the doctrine and desicions of supreme court have been examined by using research and dispute methods. Then, our assesments and justifications and some suggestions for Turkey have been made by making use of comparative country reviews. |
